Veda
Gelemediğim şehir.
Kavuşamadığım toprağına cananımı yolluyorum...
Ne hüzün,Ne esaret,Ne çaresizlik anlatamam...
Yol bitmiyor,gönlüm oralardan buralara gelmiyordu.
Ne tarifsiz bir duygudur özlem çekmek.Büyük gölgelerin şehri.
İçine aldığın o küçücük beden...
Seması ortak,dünyaları ayrı yaşadığımız insanla umutsuzluğumu büyüten şehir.
Çıkmazında nefes nefese kaldığım soluksuz hissiyat.
Alnımı secdelere kapatan o sonsuz istek.
Bitti hikayem...
En acımasız sonu solukluyorum şu anda.
Şimdi en zor olanı yapıp dilsizliğe gömülmek zamanı...
Gelemediğim şehir.
Önce merhaba,
YanıtlaSilbitmez hiçbir hikaye...
Bitti sanırsın..
en ummadık bir yerde..
bir sokak ortasında,
ya da bir köşe başında çıkar karşına..
Bazan gülümser..
bazan da hiç görmemiş gibi geçer gider...
@Budeliçocuk;
YanıtlaSilÖlmekten korkmadım vedalardan korktuğum kadar.
Emekler gelir aklıma ,ben gitmeleri beceremem
Umut varmış yarın güzel olacakmış diyemiyorum kendime.
Diyemediğimden çok sürüklendim her seferinde.
Bir gün diyebilirsem şayet,
ve çıkarsa bir köşe başında karşıma,
...
Ne yaparım bilmiyorum.Bunu düşünmemi sağladın:)
teşekkür ediyorum güzel yorumun için...