Diyemiyorum

Mevsimler hiç karışmazdı bu kadar.
Yollar uzamazdı varlığında...
Sonunda senin olmadığın her yer çocuksuz sokaklara çıkıyor.
Neşesi kaçmış asfaltlarda yürüyorum.
Yürüdükçe uzayan mesafeler var.
Keyfim kaçıyor...

Havada güneş var içimde kaygı.
Bir renksiz giysiye takılıyor gözüm.
Sözüm ve tüm kurduğum cümleler sadece kendime.
Yarısından çoğunu beğenmiyorum.
Kalanları da kimseye anlatmıyorum.
İçimde susanlar ise konuşanlardan daha beter...

Elimde avucumda ne kadar cümlem varsa serdim önüne demek istiyorum.
Diyemiyorum...
Biriktirdiğim  tüm cümleler eriyor varlığında.
Alıp da sana gelemiyorum...
Al bu senin diyemiyorum...

Çıkmaz...

Ne yazsam önce üstünü çizecek
Sonra kıyamayıp cümle içine katacaktım
Hem ifade edebilmek için can atacak
Hem de sen bilme diye saklamaya çalışacaktım

Hesabı yoktu tabiki hislerin
Ama kaygılıydı duygular
Bir o kadar da beklentisiz...

Bir demli çayın dibinde kalakalcaktım...

Adını  soracaktın  cevaplayamadığım
Sonra neden ben diyecektin...
Hesaplar karışacaktı.

Tarifini yapamadığım şeyler arasına katacaktım seni de.
Başka bir sebepsizlik  seni hatırlatana  dek
Orada kalacaktın...

Bana beni sevme diyorsun yok böyle birşey

~S'özde Yazar~